Να παραμείνεις όσο μπορείς στην Παραμονή, γιατί το αξίζει. Είναι σημαντικότερη κι από την ίδια την ημέρα που με ενθουσιασμό περιμένει, οπότε ναι, αυτή είναι που αξίζει την παραμονή σου.
Στο κάτω – κάτω, πρόκειται για την τελευταία ημέρα ενός χρόνου που δεν θα ξανάρθει, ενώ από την επομένη, θα μιλάμε για την πρώτη ημέρα ενός χρόνου που θα του περισσεύουν ήδη 364 ημέρες… Χωρίς να σημαίνει πως όσα γράφω είναι απόλυτα, είναι απόλυτα ως προς το πως τα αισθάνομαι. Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς αξίζει να ασχοληθείς λιγάκι με το σπίτι και αυτό, όχι επειδή η στήλη ονομάζεται «διακόσμηση». Το σπίτι, είναι σε κάποιο βαθμό αυτό που είσαι. Ασχολήσου λίγο, λοιπόν…
Ξεκίνα απ’ το πρωί. Από νωρίς. Βάλε τζαζ να παίζει, βάλε διπλό καφέ στο φλιτζάνι, βάλε στο πιάτο μελομακάρονα και κουλουράκια γιορτινά, φτιάξε ένα πλούσιο σάντουιτς να υπάρχει και πιάσε δουλειά. Είναι οι τρύπιες κάλτσες που πρέπει να πεταχτούν, για να μη βρίσκει τρύπες η ευτυχία και διαφεύγει. Είναι το πατάρι που έχει γεμίσει παλαιοπράγματα που πάλι δεν χρειάστηκες, και τούτο το χρόνο. Πέτα τα. Αν δεν τα χρειάζεσαι, ούτε πρακτικά, ούτε συναισθηματικά, πέτα τα. Κρατώντας το παλιό, δεν βρίσκει χώρο να χωρέσει το καινούργιο. Δεν είναι δικό μου αυτό, κάπου το διάβασα που δεν θυμάμαι, όμως το θυμάμαι. Το κάνω.
Βάλε πλυντήρια. Πλύνε. Να μη μείνουν άπλυτα, γίνεται; Καλύτερα να σε βρει ο νέος χρόνος με καθαρά ρούχα που θα περιμένουν να στεγνώσουν στις απλώστρες, παρά με βρόμικα που κρύβονται κουλουριασμένα. Δεν θα το κάνεις μονάχα για την υποδοχή του νέου χρόνου, αλλά και για τον αποχαιρετισμό του παλαιού. Πρέπει να γίνει με τρόπο καθαρό, δεν νομίζεις; Αυτός είναι που σε έφερε ως αυτήν ακριβώς την ημέρα. Ως αυτήν ακριβώς τη στιγμή.
Τακτοποίησε λίγο. Στρώσε σεντόνια όμορφα, άλλαξε παπλωματοθήκη, άλλαξε μαξιλαροθήκες, άλλαξε κουρτίνες αν έχεις δεύτερες, εφεδρικές. Δέσε τις με έναν φιόγκο, γιορτινά, να φανεί κι απ΄το παράθυρο πως η μέρα είναι ιδιαίτερη. Τίναξε τα χαλιά, να φύγει η σκόνη. Να φύγει και το βάρος που ίσως έχεις.
Μαγείρεψε νόστιμο φαΐ και βάλε στο φούρνο να ψήνεται μια Βασιλόπιτα. Και μόνος να είσαι, βάλε στο φούρνο να ψήνεται μια Βασιλόπιτα. Χειροποίητη. Κι ας μη σου πέτυχε στο σχήμα, δεν πειράζει. Τί πάει να πει, γιατί να το κάνεις; Γιατί αξίζει να παίζεις με την τύχη σου. Γιατί αξίζει να ρισκάρεις μήπως και κερδίσεις το φλουρί. Γιατί και μόνος να είσαι θα βρεις να μοιραστείς τη Βασιλόπιτα με κάποιον. Μην ξεχνάς τον Άγιο Βασίλη. Διεκδικεί κάθε χρονιά το πρώτο απ’ όλα τα κομμάτια. Για την ακρίβεια δεν το διεκδικεί. Το έχει δικό του!
Κάνε μπάνιο ζεστό. Ντύσου όμορφα. Θέλουν καλαισθησία τα «αντίο», όχι αγαρμποσύνη και τσαπατσουλιά. Κάτσε στην πολυθρόνα αναπαυτικά και πάρε τους δικούς σου τηλέφωνο. Όχι μονάχα όσους ακούς συχνά, μα και τους άλλους που θυμάσαι στη χάση και στη φέξη. Τη θεία, το θείο, την ξαδέρφη, ένα φίλο παλιό. Τώρα είναι φέξη. Πείτε «χρόνια πολλά», ευχήσου χαρά, υγεία, ηρεμία.
Ευχήσου από καρδιάς και με αγάπη και φυσικά, μην πεις «Καλή Χρονιά» πριν το ρολόι σημάνει 12. Καλή Πρωτοχρονιά να λες ως τότε, ακούς; Υπάρχουν άνθρωποι που με όσα έζησαν την Παραμονή, με όσα έζησαν ελάχιστα πριν αλλάξει ο χρόνος, εύχονται να είχε βγει αληθινή αυτή η τόσο σημαντική και συχνά όχι δοσμένη ευχή: Καλή Πρωτοχρονιά!
