«Still got the blues for you»
So long, it was so long ago, but I still got the blues for you. Έτσι τα λέει το τραγούδι, αλλά ήτανε μπόλικα για τίτλος. Βέβαια, για το νόημα δεν ήταν μπόλικα. Ούτε καν αρκετά… Το μπλε εκείνου, το μπλε εκείνης, ακόμη κρατά χωρίς να ξεθωριάζει. Κρατιέται. Από μια κλωστούλα τόση δα, από μιαν ανάμνηση, από ένα τραγούδι, από κάτι αδιόρατο που δεν μπορείς να εξηγήσεις. Το μπλε που έχει χαρίσει το όνομά του στην μελαγχολία, μπορεί να χαρίσει στο σπίτι χαρά. Βλέπεις, στα ελληνικά τουλάχιστον, ονομάζεται και γαλάζιο, και θαλασσί, και κυανό, και με τόσες λεκτικές αποχρώσεις, μπορεί να χωθεί σε κάθε γωνιά, κάθε σπιτιού, όχι μονάχα νησιώτικου.
Το γαλάζιο
Το γαλάζιο του ουρανού. Βάφει ωραιότατα ένα ταβάνι ή έναν τοίχο. Βάφει τη ματιά σου. Βάψε έναν τοίχο γαλανό, για να μπορείς να ανοίγεις. Να ανοίγεσαι. Βάψε ένα παράθυρο ή το περίγραμμά του. Βάψε ένα τραπεζομάντηλο, ένα σεντόνι, ένα σμήνος μαξιλάρες και ρίξε τις στο πάτωμα. Βάψε ένα κάδρο γαλάζιο. Την κορνίζα του ή το εντός του. Βάψε το ψυγείο ή αγόρασέ το έτοιμο, γαλάζιο.
Το θαλασσί
Το θαλασσί της θάλασσας. Φέρε αλμύρα θαλασσινή σε διάφορα σημεία του σπιτιού. Θα σε δροσίσει. Ένα σερβίτσιο με θαλασσί γραμμές. Μια πιατέλα να δεσπόζει ανάμεσα σε κύματα άσπρων πιάτων. Μια βιβλιοθήκη. Ένα χαμηλό τραπεζάκι. Μια καρέκλα. Μια πολυθρόνα. Ένα βάζο. Ένα ριχτάρι. Ένα πορτατίφ. Έχει δύναμη η θάλασσα, μην το ξεχνάς. Όπου κι αν βρεθεί καθορίζει. Αρκεί να της κοιτάξεις μια γραμμή κι αμέσως βράχηκες.
Το κυανό
Το κυανό από τα βάθη των αιώνων. Από τα βάθη της γλώσσας. Από τα αρχαία βάθη. Θυμίζει κάτι βαθύ – σε σκούρο παραπέμπει, όχι σε τόσο φωτεινό. Το κυανό του βυθού, της πελαγίσιας θάλασσας, του Αιγαίου στ’ ανοιχτά. Αυτό το κυανό φέρε το στο σπίτι. Σε ντουλάπια κουζίνας ή στον πάγκο της. Σε ράφια. Στην καφετιέρα ή στο βραστήρα. Σ’ ένα πουκάμισο κρεμασμένο επιδεικτικά εκτός ντουλάπας. Σε ένα σκαμπό, σε ένα πουφ, σε ένα έπιπλο χαμηλό μέσα στο οποίο φυλάς τα μυστικά σου. Σε ένα συρτάρι, ανάμεσα σε άλλα. Όλα λευκά και μονάχα αυτό να είναι κυανό. Η μελαγχολία που ακόμη για εκείνον κρατάς. Η μελαγχολία που θα ήθελες να κρατά κι εκείνος για σένα. Το blues που γέννησε η ηλεκτρική κιθάρα και διαχέεται ακράτητο μέσα από το μπλε, vintage ραδιόφωνο. Μπλε και τα γυαλιά ηλίου που έχεις αφημένα στο γραφείο, για να μπορούν ανά πάσα στιγμή να κρύβουν συναισθήματα που τρέχουν απ΄ τα μάτια σου.
