Τι είναι το ποδήλατο; Μην είν’ τα όρη, τ’ άγρια βουνά; Είναι κι αυτά.
Ανεβαίνεις πάνω και με μια, δυο, τρεις χιλιάδες ορθοπεταλιές, φτάνεις και στα όρη και στα άγρια βουνά. Τι είναι όμως το ποδήλατο; Είναι έπιπλο; Είναι αντικείμενο που έχει θέση στο σπίτι; Όχι, βιαστικές απαντήσεις. Όχι «όχι» έτσι απλά και αυθόρμητα. Η απάντηση προϋποθέτει χρόνο για σκέψη. Τόσο χρόνο, τόση σκέψη, που να οδηγηθείς στη φαντασία. Το ποδήλατο θα σε οδηγήσει. Το ποδήλατο είναι έπιπλο. Το ποδήλατο είναι αντικείμενο που έχει θέση μέσα στο σπίτι, όχι μονάχα έξω από την πόρτα, στο γκαράζ ή στην πυλωτή. Είναι το ποδήλατο κάτι παραπάνω από όχημα. Άσε που είναι και τάση, συνήθεια, μέχρι και κίνημα. Κινείται, εξάλλου….
Διάλεξε έναν τοίχο του σπιτιού και βάψε τον σε χρώμα έντονο, διαφορετικό από τους γύρω τοίχους. Ξεχωριστό. Να ξεχωρίζει. Θες μαύρο; Θες κίτρινο; Θες γκρι, μολυβί, ποντικί; Θες κόκκινο; Θες να το περάσεις με ειδική μπογιά που θα τον μετατρέψει σε μαυροπίνακα; Ό,τι θες, αρκεί να θες.
Αφού τον βάψεις άφησέ τον να στεγνώσει. Αυτονόητα πράγματα – μη φλυαρούμε αδίκως. Έπειτα, προσάρμοσε επάνω του στηρίγματα που θα λειτουργήσουν ως βάσεις για να ακουμπάς το ποδήλατο. Να κάνεις το ποδήλατο διακοσμητικό τοίχου, αντί για κάδρο ή να κάνεις τον τοίχο πάρκινγκ για το ποδήλατο. Όπως θέλεις δες το. Όπως θέλεις ονόμασε αυτό που θα κάνεις. Το αποτέλεσμα ίδιο θα είναι. Ο τοίχος θα αποκτήσει άποψη, ενώ το ποδήλατο θα αποκτήσει μέρος για να στέκεται. Μέρος που θα το προστατεύει από τη βροχή, μέρος που θα σε βοηθά να το βρίσκεις και που ποτέ δεν θα ξεχνάς. Αλίμονο, δεν θα αναρωτιέσαι πια, που είναι το ποδήλατο! Μπροστά σου θα είναι. Στον τοίχο. Όλοι θα το βλέπουν.
Εκτός από διακοσμητικό αντικείμενο τοίχου, το ποδήλατο μπορεί να γίνει και αντικείμενο δαπέδου. Έπιπλο. Στο κάτω – κάτω, κάτω να ακουμπά, αυτό έχει συνηθίσει.
Το αράζεις σε μια γωνιά. Ίσως στην γωνιά του τοίχου που είπαμε πριν, τον έντονα βαμμένο. Το παρκάρεις. Του βρίσκεις λίγο τα σημεία, να στέκεται όμορφα. Του πλένεις και τα λάστιχα, μην είναι μες στις λάσπες. Κι αυτό αυτονόητο – πάλι, αδίκως φλυαρούμε…
Από πάνω του, από γύρω του, στον τοίχο δηλαδή, βάζεις διακοσμητικά ποδηλάτου. Κράνη, σέλες, παπούτσια που έχουν παλιώσει και δεν τα φοράς (πλυμένα κι αυτά). Βάζεις κορνίζες ομοιόμορφες, ίσως στο χρώμα του ποδηλάτου που δείχνουν ζωή με το ποδήλατο. Το παιδί που μαθαίνει με ρόδες βοηθητικές. Εσένα μ’ εκείνη στο πάρκο, φορώντας κολάν. Εσένα μ’ εκείνον στο χωριό, φορώντας φόρμες. Εσάς. Εσένα όταν κέρδισες μετάλλιο. Εσένα με οτιδήποτε σου δίνει ηρεμία και δεν σου κάνει τη ζωή ποδήλατο…
